Thuisbeademing

Er wordt van thuisbeademing gesproken als patiënten buiten het ziekenhuis beademd worden, bijvoorbeeld thuis, in een Fokuswoning, een woon­vorm, een revalidatie­centrum of een ver­pleeghuis. Thuisbeademing is mogelijk doordat de ontwikkeling van beademingsapparatuur inmiddels zover gevor­derd is dat een beademingstoestel om te functione­ren slechts voldoende heeft aan een geaard (niet verplicht, wel wenselijk) stopcontact en een regelmatige onderhoudsbeurt. Boven­dien kunnen de meeste apparaten urenlang op een accu werken.

De grootste groep personen die thuis beademd wordt, zijn mensen met een neuromus­culaire aandoening (een spierziekte) waarbij de norma­le ademha­ling niet goed functioneert. In de praktijk is gebleken dat beade­ming bij hen, ondanks een toegenomen afhankelijkheid van anderen, goed te integre­ren is in het leven van alledag. Veelal kunnen zij hun bezigheden van voor de ademha­lings­proble­men continue­ren.