Thuisbeademing
Er wordt van thuisbeademing gesproken als patiënten buiten het ziekenhuis beademd worden, bijvoorbeeld thuis, in een Fokuswoning, een woonvorm, een revalidatiecentrum of een verpleeghuis. Thuisbeademing is mogelijk doordat de ontwikkeling van beademingsapparatuur inmiddels zover gevorderd is dat een beademingstoestel om te functioneren slechts voldoende heeft aan een geaard (niet verplicht, wel wenselijk) stopcontact en een regelmatige onderhoudsbeurt. Bovendien kunnen de meeste apparaten urenlang op een accu werken.
De grootste groep personen die thuis beademd wordt, zijn mensen met een neuromusculaire aandoening (een spierziekte) waarbij de normale ademhaling niet goed functioneert. In de praktijk is gebleken dat beademing bij hen, ondanks een toegenomen afhankelijkheid van anderen, goed te integreren is in het leven van alledag. Veelal kunnen zij hun bezigheden van voor de ademhalingsproblemen continueren.
